Toen ik gisteren in Antwerpen centraal overstapte van de trein uit Schiphol naar huis bekroop het me als een dief in de nacht. Nee, niet het onveiligheidsgevoel waar zo vaak melding wordt van gemaakt, ook niet het zwarte gat na een leuke vakantie en ook niet de stress van een komende werkdag. Nee, dat was het niet.
Het was de koude die langs de kieren van de treindeuren langzaam, maar zeker de trein binnenkroop. Ik had er me wel wat op voorbereid, maar blijkbaar niet voldoende. Zodra de deuren openden, was het als een golf die over me heen spoelde. Eerst fris, dan koel tot regelrecht koud. M'n nekharen sprongen spontaan in geef acht houding en niet veel later ook de haren op m'n armen.
Wat had ik dan ook verwacht ? Een week lang bracht ik door in een gezapige 25° Celsius. OK, het koelde 's avonds wel wat af, maar hoogstens was het wat koel, maar met een licht pulletje vormde dit geen probleem. 20° verschil, dat is veel.
Ik kan er maar beter aan wennen, want het zal er hier niet warmer op worden.
Een laagje meer aandoen dan maar, hé !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten