Ronddolen in de Soeks

Als je met een kaart de soeks in gaat, dan ben je op voorhand verloren. Want de idee alleen al om doelgericht een soek door te wandelen in een illusie.
De charme van een soek zit'm nu net in het ronddolen. Je volgt geen weg, geen parcours, je neemt impulsieve beslissingen. Naar rechts omdat daar mooie lampen hangen, naar links omdat je wil weten waar dat kloppende geluid vandaan komt, gewoon rechtdoor omdat iedereen hier rechtdoor loopt, ...
Zo laat je je leiden door de steegjes (Derb's) sommige al wat breder en geanimeerder dan de andere. Je laten leiden door je gevoel geeft ook een goed gevoel, geen stress omdat je niet weet waar je juist bent, want je weet heel zeker dat je niet echt weet waar je bent (euh, ja dus). Onverwacht kom je op een gezellig pleintje waar je besluit om een theetje te drinken (yep, die mierzoete muntthee). Dat is het uitgelezen moment om die reisgids boven te halen and make your bearings.
Vaak stelden Sonja en ik vast dat we best al wat gezien hadden dat ook in de reisgids staat. Tijdens de welkome rustpauze lazen we dan over wat we gezien hadden en soms ook gemist. Het ideale moment om onze indrukken te toetsen en met elkaar te delen.
Elke dag besloten we een bepaalde richting uit te gaan en als je je niet al te druk maakt over de weg, dat is het ronddolen een heuse ontdekkingstocht. Een ontdekkingstocht door de verhalen van 1001 nacht...

Hieronder een impressie van de Soeks van Marrakech