Wir sind das Volk

Met deze slogan eisten de Oostduitsers sinds het vroege najaar 1989 het recht op om vrij uit hun land te reizen. Andere landen uit het toenmalige Oostblok hadden eerder dat jaar hun grenzen al opengegooid maar de DDR, het land dichtst bij het Westerse verderf, hield halsstarrig vol. Maar na massale en vredige betogingen, werd plots op 9 november gemeld dat de burgers van de Duitse Democratische Republiek vrij konden uitreizen. Een journalist die onmiddellijk gebruik maakte van deze nieuwe vrijheid stelde vrijpostig de vraag: "Vanaf wanneer gaat dit in ?". Een beetje verward antwoordde die: "Euh, nu zeker?!".
Toen was het hek van de dam, euh figuurlijk dan, want letterlijk werd de muur afgebroken en stroomden de verbaasde Oostduitsers naar, over en door de muur. Berlijn, de stad die letterlijk in twee gesneden werd door de muur was de meest geschikte plaats om de muur te doorbreken. Die beelden zijn ondertussen wereldberoemd.



Waarom vind ik dat zo belangrijk ?
Wel nog geen maand later trok een groep jongren van het vijfde jaar humaniora door de muur. Niet de traditionele reis naar Rome of Athene dus, maar naar de DDR. Het was een zeer leerrijke reis voor de puber die ik toen was. Leerrijk omdat ik toen misschien wel voor het eerst leerde hoe mensen net zoals ik een totaal ander leven hebben en hoe ze daar mee omgaan. Vanaf dat moment was reizen voor me altijd een leerrijk process. Het heeft ook invloed gehad op m'n studiekeuze. Vooral m'n taalkeuze tijdens mijn studie vertaler-tolk werd erdoor bepaald. Daar leerde ik nog meer over dit gecompliceerde en getraumatiseerde land.
Daarom pakken die beelden mij nog altijd.