Heb je het al ooit gezien ?? Een kermis, met BBQ ? Natuurlijk wel, maar dit heb je nog niet gezien... slangenbezweerders, toverdokters, waarzegsters, aapjes (nee, niet familie, maar echte) die ze te pas en vooral ten onpas in je nek duwen. Waterverkopers, die eigenlijk helemaal geen water verkopen, maar geld vragen om op de foto te gaan (hoogstwaarschijnlijk om de investering in hun traditioneel kostuum af te betalen). Wat meer normaler zijn de fruitsap verkopers, heerlijk verse fruitsap. Ook normaal zijn de eetstandjes, ware het niet dat er gigantisch veel staan en de gerechten varieren van soep, dadels, gebraden worstjes en salades tot karrakollensoep, gebakken schapenhoofden inclusief de hersens in eigen nat of de tong lekker versneden en opgediend in een saus van slijmerige zever in een broodje. Net pitta.
En wat denk je?? JA, jaa, inderdaad, ik ben daar gaan eten. Sonja natuurlijk ook en ik moest helemaal niet aandringen. Wat zeg je? Wil je weten wat we hebben gegeten ?
Beginnende met een heerlijk fris slaatje waarvan we denken dat het tomaat en ajuin is en koriander en nog wat kruiden. Daarnaast een goede portie olijven en een bordje rode smurrie, lekker heet, maar gelijktijdig verassend fris. Als hoofdschotel gebakken Noordzeegarnalen en inktvis uit de Middellandse Zee. Dat werd ons toch verteld, want het zijn echte charlatans die mannen die je naar hun stand lokken. Zij hebben lekkerder en smakelijker eten dan hun overbuur die net hetzelfde serveert.
Zo hebben we onze dag afgesloten, maar eerder vandaag zaten we op de culturele golf.
We bezochten eerst het Bahia Palace, waar we de hele voormiddag hebben doorgebracht. Mooi, de foto's vind je later wel op de blog of elders.
Heel doelgericht gingen we de totaal verkeerde richting uit om alweer enkele (volgens onze gids) highlights van Marrakech te ontdekken. Op het pleintje met de lantaarnverkopers werd me gevraagd of ik Sonja niet van de hand wou doen voor een paar kamelen... Niet lang moeten nadenken, maar de jongen werd nogal bleek toen ik mijn vraagprijs meedeelde. Terstond wou hij ons niet meer gidsen naar het volgende prachtige paleis waarvan het voornaamste een ooievaar op een ruine is. Dedju, ik heb ook nooit geliuk. Sonja dus maar weer meegenomen. Daar zal ik toch geen spijt van krijgen, zeker ? Totnogtoe alvast niet (smiley) Ja, man probeer maar eens een smiley te typen op een toetsenbord half Frans half Arabisch (uitroepingsteken).
We hebben natuurlijk nog heel veel plannen, maar dat zal na een verkwikkende nachtrust zijn. Morgen terug op pad met een geplande combinatie van cultuur, ontspanning (lees hamam, nog eens een dubbele smiley) en (als we daar nog de tijd voor vinden) naar het nieuwe stadsgedeelte.
Wil je meer lezen van onze bangelijke belevenissen in Marrakech, kom dan regelmatig terug.
2 opmerkingen:
En dat je het niet in je hoofd haalt om mijn Sonja te verkopen, en zeker niet voor wat vee met bult(en). Ik ben benieuwd naar je volgende blog.
Groeten,
Roel
Wees gerust, geen haar op m'n hele lijf dat hieraan gedacht heeft.
Ze is echt een schat, je vrouwtje en dat in alle betekenissen van het woord. Verzorg en koester haar, want net zoals een schat moet ze gekoesterd worden om te schitteren.
Een reactie posten